آیا می دانید جراحی ترمیم فتق با مش چیست؟ یکی از شایع ترین مشکلات سلامتی که اکثر افراد به خصوص با افزایش سن با آن مواجه می شوند، فتق است. سالانه میلیون ها نفر در جهان تحت عمل جراحی فتق قرار می گیرند در این مقاله همه چیزهایی که باید در مورد جراحی فتق با مش بدانید، آمده است
ترمیم فتق با مش
افرادی که از این عارضه رنج می برند ممکن است با فشار دادن اندام ها از طریق نقطه ضعیف، کمی برآمدگی، فشار یا ناراحتی را احساس کنند. این برآمدگی ممکن است در طول زمان بزرگ شود و گاهی اوقات روده ممکن است در کیسه گیر کند. در چنین شرایطی، فرد ممکن است نیاز به مراقبت فوری پزشکی داشته باشد و همچنین ممکن است مجبور باشد جراحی فتق را در نظر بگیرد. . فتق معمولا زمانی اتفاق می افتد که یک باز شدن یا ضعف در عضله و بافتهای همبند که ناحیه شکم را احاطه کردهاند، وجود دارد.
مش فتق چیست؟
در اصطلاح پزشکی «مش» کلمه ای است که یک ورقه صاف از مواد مصنوعی را توصیف می کند که برای «پوشاندن» یا «پچ کردن» فتق استفاده می شود. مش فتق یک وسیله پزشکی است که در قسمت فوقانی معده، کشاله ران یا شکم بیمار تحت عمل جراحی فتق کاشته می شود.
این وسیله پزشکی که به عنوان مش جراحی نیز شناخته می شود، برای حمایت از بافت های ضعیف استفاده می گردد. همچنین برای بستن دهانه ای در عضلات آسیب دیده که فتق را قادر می سازد از آن عبور کند، به کار می رود. طبق چندین مطالعه، مش جراحی سرعت بروز مجدد فتق را کاهش می دهد.
جراحی ترمیم فتق با مش چیست؟
جراحی های فتق معمولا توسط جراحان عمومی یا اورولوژیست هایی انجام می شود که از مش جراحی برای ترمیم فتق استفاده می کنند. مش فتق به عنوان یک داربست انعطاف پذیر در جراحی ترمیم فتق عمل می کند. این توانایی را دارد که دیواره های عضلانی را تقویت و همچنین از عبور اندام ها جلوگیری کند. به این ترتیب از بدتر شدن وضعیت بیمار جلوگیری می کند.
در طول جراحی ترمیم فتق با مش، جراح مش را روی فتق باز قرار می دهد. جراح همچنین از وسایل پزشکی اضافی مانند بخیه و چسب جراحی برای نگه داشتن مش جراحی در جای خود استفاده می کند. با گذشت زمان، بافت بیمار به طور معمول شروع به رشد به منافذ کوچک موجود در مش کرده و در عین حال دیواره عضلانی را نیز تقویت می کند. این وضعیت باعث ایجاد بافت های اسکار و تقویت محل فتق می شود. ترمیم های مش که در طی جراحی ترمیم فتق با مش انجام میشود، معمولا دائمی است، به این معنی که ایمپلنت تا پایان عمر در بدن بیماران ثابت می ماند.
انواع جراحی ترمیم فتق با مش
دو نوع جراحی وجود دارد که در آن مش فتق کاشته می شود. آن ها به شرح زیر هستند:
جراحی ترمیم لاپاراسکوپی
جراحی ترمیم لاپاراسکوپی یک جراحی کم تهاجمی است که همیشه تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در این جراحی جراح چندین برش هرچند کوچک ایجاد می کند. سپس جراح ابزارهای مختلف جراحی را از طریق سوراخ ها وارد می کند تا مش را کاشت و محکم کند. روش ترمیم لاپاراسکوپی باعث می شود بیمار در مدت کوتاهی بهبود یابد. با این حال، این جراحی چالش برانگیزتر به نظر می رسد و اغلب گران تر است. بیماران معمولا ظرف یک یا دو هفته بهبود می یابند و می توانند به روال معمول خود بازگردند.
جراحی ترمیم باز
مانند جراحی ترمیم لاپاراسکوپی، جراحی ترمیم باز نیز با بیهوشی عمومی انجام می شود. با این حال، جراحان ممکن است بر حسب مورد بیمار، بیهوشی عمومی را با بی حسی نخاعی یا موضعی، همراه با آرامبخش جایگزین کنند. در این روش، جراح برشی نزدیک به فتق ایجاد می کند تا ناحیه عضلانی ضعیف شده را ترمیم کند. معمولا پس از انجام جراحی ترمیم باز، بهبودی بیماران تقریبا سه هفته طول میکشد. آن ها می توانند روال عادی خود را از سر بگیرند.
انواع مش های مورد استفاده در جراحی ترمیم فتق با مش و تفاوت آن ها
انواع مختلفی از مش ها در جراحی های فتق استفاده می شود. برخی از مواد پلاستیکی مختلف ساخته شده اند که از نظر ظاهری شباهت زیادی به صفحه پنجره دارند. با این حال برخی دیگر از مواد بیولوژیکی تشکیل شده اند.
همچنین مش های دائمی وجود دارد، در حالی که مشبک های دیگری وجود دارند که به مرور زمان تخریب می شوند. برخی از مش های فتق نیز از پوشش های محافظ تشکیل شده اند. جراحان معمولا این نوع مش ها را در شکم یا نواحی نزدیک اندام های شکمی قرار می دهند.
تکنیک های جراحی ترمیم فتق با مش
اساسا سه تکنیک مختلف برای جراحی ترمیم فتق با مش وجود دارد. روش انتخابی توسط جراح به طور معمول به شرایط خاص بیمار تحت عمل جراحی فتق بستگی دارد. در زیر تکنیک های جراحی استاندارد مورد استفاده در جراحی های مش فتق آورده شده است.
روش TAPP
در این روش جراح وارد صفاق یعنی نازک ترین غشای داخلی دیواره شکم می شود. سپس مش جراحی را با یک برش کوچک در لایه مناسب دیواره شکم قرار می دهند تا با اندام های داخلی تماس پیدا نکند.
تکنیک خارج صفاقی یا TEP
در این نوع جراحی، جراح اساسا از حفره صفاقی اجتناب می کند. عمل جراحی TEP معمولا پیچیدهتر از جراحی TAPP است، اما شامل استفاده از مش جراحی نیز می شود. جراحان معمولا این روش را انتخاب می کنند؛ زیرا در مقایسه با جراحی TAPP عوارض کمتری دارد.
تکنیک مش داخل صفاقی یا تکنیک IPOM
در این تکنیک جراح وارد حفره صفاقی می شود تا مش را در قسمت داخلی صفاق کاشت کند. مش جراحی کاشته شده در تماس با روده و سایر اندام ها قرار می گیرد. تکنیک IPOM در دهه 1990 رایج شد و معمولا در مقایسه با TAPP و TEP بسیار ساده تر و سریع تر عمل می کند.
مزایای استفاده از مش در جراحی های فتق
استفاده از مش جراحی در جراحی های فتق چندین مزیت دارد. آن ها به شرح زیر هستند:
- چندین دهه پیش، جراحی های ترمیم فتق با کمک تکنیک های ساده بخیه انجام می شد. با این حال، برخی از انواع فتقها بین 25 تا 50 درصد عود میکنند. این تغییر به مش های جراحی نسبت داده می شود.
- ناحیه وسیع تری در اطراف دهانه را تقویت می کند.
- پشتیبانی طولانی مدت بافت و فضای اضافی را برای رشد بافت فراهم می کند.
- دارای شکل و انعطاف پذیری قابل انطباق است که با پویایی در حال تغییر دیواره های شکم و فشار مطابقت دارد.
- مش فیبروز، احتمال گیر افتادن عصب و تشکیل سروما را کاهش می دهد.
- منافذ بزرگ در مش باعث رشد سریعت ر و بهتر بافت نرم و کاهش واکنش جسم خارجی می شود و در نتیجه منجر به تشکیل اسکار انعطاف پذیر می شود.
سخن آخر
پس از جراحی ترمیم فتق با مش یک بیمار ممکن است بین 2 تا 3 هفته طول بکشد تا به طور کامل بهبود یابد. دوره نقاهت به نوع عمل و وضعیت بیمار بستگی دارد. آن ها می توانند در عرض سه تا شش ماه به روال عادی خود بازگردند.
