برخوردری از شکم لاغر منجر به داشتن زندگی سالم تری می شود. چربی های بدن اطراف کمر، در واقع چربی هستند. این نوع چربی اندام های شکمی را احاطه می کند. داشتن مقداری چربی احشایی طبیعی است اما سطح بالای چربی احشایی می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.
مردان در مقایسه با زنان قبل از یائسگی تمایل بیشتری به تجمع چربی احشایی شکم دارند. تجمع این چربی در مردان که می تواند عامل مرگ و میر نیز باشد، عمدتاً به دلیل جذب بیشتر چربی در رژیم غذایی است.
در این مقاله به بررسی چربی احشایی و راه های پیشگیری از آن می پردازیم با ما همراه باشید.
چربی احشایی چیست؟
چربی احشایی نوعی از چربی های بدن است که در حفره شکمی ذخیره می شود. در مقایسه با سایر چربی ها، چربی احشایی عمیقتر در پوست ذخیره میشود. این چربی در اطراف احشاهای اصلی مانند کبد، پانکراس و کلیه ذخیره می شود. این چربی در واقع در فاصله ای که بین هر اندام وجود دارد، ایجاد می شود. ایجاد بیش از حد این چربی می تواند منجر به التهاب و فشار خون بالا شود و در نتیجه احتمال ایجاد مشکلات جدی سلامتی را افزایش می دهد.
یکی از مشکلات جدی چربی احشایی، تأثیر آن بر آدیپونکتین یا «هورمون چربی» است. وظیفه آدیپونکتین تنظیم چربی بدن است که این چربی بر روی آدیپونکتین تاثیر می گذارد، در نتیجه بدن بیش از آنچه واقعا نیاز دارد چربی تولید می کند. سطح بالای این چربی نیز ممکن است بر میزان حساسیت به انسولین تأثیر بگذارد. این بدان معناست که می تواند در آینده منجر به دیابت نوع 2 شود.
تفاوت چربی احشایی با چربی زیر پوستی
یکی از نکات مهم در راستا داشتن وزن متعادل و زندگی سالم، دانستن تفاوت چربی احشایی با چربی زیر پوستی است. چربی زیر پوست چربی است که ما درست زیر پوست خود ذخیره می کنیم. چربی که عموما روی بازوها و پاهای خود احساس می کنیم، چربی زیر پوستی است.
شکم بزرگ و چربی دار می تواند نتیجه هر دو نوع چربی باشد. چربیهایی که میتوانیم درست در زیر پوست احساس کنیم، چربی زیر پوستی است که به راحتی قابل مشاهده است، اما ممکن است چربی اضافی قابل توجهی را در حفره شکم، جایی که اندامهایمان قرار دارند، ذخیره کنیم. این چربی داخل شکمی چربی احشایی است که به راحتی قابل مشاهده نیست.
عوارض چربی احشایی
همه ما مقدار مشخصی از این چربی خواهیم داشت، اما کسانی که مقدار بیشتری از این چربی دارند، ممکن است در معرض خطرات بیشتر قرار بگیرند. عوارضی که این چربی همراه دارد، عمما شامل موارد زیر می شود:
- دیابت نوع 2
- بیماری قلبی
- سرطان پستان
- فشار خون بالا
- سرطان روده بزرگ
- آلزایمر
- چاقی
- تنگی نفس
- سکته
از کجا بفهمیم چربی احشایی داریم؟
روشهای مختلفی برای اندازه گیری این چربی وجود دارد، این روشها شامل اندازه گیری نسبت کمر به لگن ، اندازه گیری شکم، شاخص توده بدنی و اندازه گیری با اسکن و ام آر ای است.
یک روش آسان که در حال حاضر می توانید انجام دهید این است که بزرگ ترین قسمت های دور کمر و لگن خود را اندازه گیری کنید. وقتی هم دور کمر و هم باسن خود را اندازه گرفتید، دور کمر را بر اندازه باسن تقسیم کنید. عدد به دست آمده در بدن سالم باید برای مردان ۲/۲ سانتی متر یا کمتر و برای زنان ۲/۱ سانتی متر یا کمتر باشد.
یکی دیگر از راه های اندازه گیری چربی احشایی، اندازه گیری شکم است. برای این اندازه گیری باید متر را بالای ناف و زیر قفسه سینه قرار دهید و اندازه دور شکم را به دست آورید. عدد به دست آمده در بدن سالم باید برای مردان 40 اینچ (102 سانتی متر) و برای زنان 35 اینچ (88 سانتیمتر) باشد.
یکی از راه های فهمیدن داشتن وزن متعادل بررسی شاخص توده بدنی است. شاخص توده بدنی که همان BMI است در واقع تعادل بین قد و وزن را نشان می دهد. شاخص توده بدنی را می توانید از تقسیم وزن خود (به کیلوگرم) بر مجذور قد خود (به متر) به دست آورید. اگر عدد به دست آمده 30 به بالا باشد، می تواند نشانه داشتن چربی احشایی باشد.
روش دیگر تشخیص و اندازه گیری چربی احشایی، انجام ام آر آی و یا اسکن است. این روش به ندرت با این هدف انجام می شود چرا که هم هزینه بیشتری دارد و هم زمان بر تر است. اما با اسکن و ام ار ای می توان میزان چربی داخل شکم و یا چربی احشایی را به صورت دقیق تشخیص داد.
راه های پیشگیری و درمان از تجمع چربی
با داشتن یک رژیم غذایی سالم و همچنین رعایت بهداشت و سبک زندگی سالم می توان از تجمع این نوع از چربی پیشگیری نمود، به طور کلی راه های پیشگیری و حتی درمان شامل موارد زیر می شود:
- به اندازه کافی بخوابید
- سعی کنید استرس زیاد را کاهش دهید
- به صورت روزانه ورزش کنید
- از یک رژیم غذایی متعادل با انتخاب های پروتئین سالم پیروی کنید
- مصرف الکل خود را کاهش دهید
- سیگار کشیدن را ترک کنید
- تا حد امکان غذا های فست فودی را حذف کنید
- به مقدار کافی و مناسب آب بنوشید
دست یابی به وزنی متعادل با جراحی چاقی
سوالات متداول
این چربی می تواند خطرناک باشد زیرا در تعدادی از شرایط مزمن مانند بیماری های قلبی عروقی، زوال عقل و سرطان سینه نقش دارد.
استرس می تواند در میزان این چربی نقش داشته باشد. وقتی فردی استرس دارد، بدن هورمونی به نام کورتیزول تولید می کند. این هورمون میزان چربی احشایی ذخیره شده در بدن را افزایش می دهد.
غذاهای سرخ شده، کربوهیدرات های تصفیه شده، محصولات پخته شده، غذاها و نوشیدنی ها با شکر اضافه شده
این چربی می تواند باعث درد شود زیرا پروتئین های خاصی تولید می کند که بافت ها و اندام های بدن را ملتهب می کند و این امر می تواند منجر به درد در روده شود.